Het is najaar (2020) en ik wil nog een reis maken. Liefst een reis waarin ik ook een stevige hike kan lopen. Liefst in een omgeving met ook een aangename temperaturen. Na enig zoekwerk vind ik een heel aantrekkelijke hike. Aansprekend is dat de route dwars over de Apennijnen loopt. Met daarbij ook prachtige steden aan het begin en aan het einde. Mijn besluit is snel genomen. Ik ga de Via Degli Dei lopen, de godenweg van Bologna naar Florence.
Deze route bestaat al heel lang. Al sinds de Romeinse tijd loopt er een oud pad van Bologna naar Florence. Soms breed en op veel andere plekken gewoon een smal paadje dat door de Apennijnen loopt. De naam “Godenweg” is relatief jong. De naam is ontstaan doordat de trail over en langs bergen loopt met de namen van Romeinse goden. Ook een dorp langs de route heeft zo’n naam. De bergen heten Monte Adone en Monte Venere. Adonis en Venus zijn de Godennamen. Het dorp Monzuno is genoemd naar Jupiter. Ik kijk uit naar kennismaking met deze Goden!
In Bologna blijf ik een dag om de stad te verkennen. In een boekwinkel koop ik een boekje en een kaart waarmee ik in 6 of 7 dagen de Via Degli Dei lopen wil. Ik kijk uit naar deze hike, en tegelijk vind ik het spannend. Die spanning aangezien het veel klimmen en dalen is. Het hoogste punt ligt ergens net boven de 1200 meter. En élke dag gaat het flink op en neer. Er zit een dag bij met ongeveer 1350 hoogtemeters. Voor mij een prettige uitdaging waar ik superveel zin in heb!
Van Bologna naar Sasso Marconi
Dag 1 van de Via Degli Dei
Mijn eerste dag begint zwaar. Het eerste half uur lopend door Bologna is plezierig. Wanneer de klim onder de bogen omhooggaat vraag ik mij na 10 minuten af waar ik aan begonnen ben. Wanneer er hardlopers mij passeren ga ik echter gewoon verder. Eenmaal boven kijk ik terug over Bologna en maak een paar foto’s van het uitzicht en van de basiliek van San Luca.
Vervolgens is het even zoeken naar een rood wit bord met de route aanduiding. Eenmaal dat bord gevonden heb ik het gevoel echt op de trail te lopen. Een pad vol losse stenen loopt omlaag om uit te komen bij het dorpje Casalecchio di Reno. Langs de route staat Villa Talon. Een markant en oud historisch gebouw. Die dag loopt de route evenwijdig aan de rivier de Reno. Een smal pad, modderig maar wel redelijk begaanbaar. Deze dag van Bologna naar Sasso Marconi is voortdurend licht glooiend en niet zwaar. In Sasso Marconi steek ik de brug over om in het dorp bij mijn overnachtingsplek te komen.
Van Sasso Marconi naar Brento
Dag 2 van de Via Degli Dei
Voor mij ligt een pittige dag. Ik heb een overnachting geboekt bij een agriturismo ergens na de beklimming van de Monte Adone. Dat is een boerenbedrijf waar je ook als toerist kunt overnachten. De agriturismo zou ergens tussen de heuvels gelegen moeten zijn.
Vanaf het begin is het behoorlijk veel klimmen. Zonnig en winderig, maar ook een dag met fantastische uitzichten over de Apennijnen. Het klimmen is lastig maar goed te doen. Wanneer ik bij het begin van de klim naar de Monte Adone kom zie ik dat dit stuk wel héél lastig is. Deels langs de rand van de diepte kronkelt een smal pad omhoog. Een forse wind en veel laag struikgewas maken dit stuk lastig.. Bij het topkruis aangekomen heb ik een voldaan gevoel.
Niet veel later heb ik een groot probleem. Ik pak mijn smartphone om te kijken hoe de route naar de Agriturismo loopt. Mijn scherm ziet ineens zwart!! Op goed geluk loop ik door. Ik heb geen naam van mijn verblijf. En geen geen idee hoe lang het lopen is naar een volgend dorp. Ik loop op de richtingsborden en besluit bij een bord met de naam Vado af te dalen. In Vado aangekomen neem ik de trein naar Bologna.
De dag naar Madonna dei Fornelli
Dag 3 van de Via Degli Dei
In Bologna check ik mijn smartphone. Daar zie ik dat ik met openen waarschijnlijk de telefoonverlichting bijna helemaal uitgeschakeld heb. Dus heb ik alleen maar opluchting! Een hotel, een uitgebreide maaltijd zijn mijn deel. In de ochtend neem ik de trein terug naar Vado. Daar volg ik deels dezelfde route om weer op de trail te komen. Maar ook een groot deel een verharde weg verharde weg tot ik ergens uitkom waar ik de gemarkeerde trail kan vervolgen. Het pad loopt deels langs de weg. Vanaf dat pad is het uitzicht schitterend. Wel opnieuw veel klimmen. Vroeg in de middag kom ik in het plaatsje Monzuno. Een leuk plaatsje waar ik alleen de tijd neem om snel te eten en te drinken voor ik doorloop.
De top van de Monte Venere ligt op mij te wachten. Een stijging begint na het verlaten van Monzuno. Samen met andere hikers loop ik rustig het steile pad omhoog. We maken allemaal een stop bij een park met kunstwerken. Echt superleuk en prachtige murals in het Museo Parco d’Arte. Er volgt een geweldig mooie route door een gebied met kastanjebomen. Lopen naar Madonna dei Fornelli is lopen door een geweldig mooi natuurgebied!
Onderweg naar Passo della Futa
Dag 4 van de Via Degli Dei
In Madonna dei Fornelli geniet ik samen met andere hikers van een heerlijke maaltijd in een klein hotelletje.. De dag begint bij een markant geel kerkje in deze plaats en gaat meteen ongeveer 200 meter de hoogte in. De voorgaande avond heb ik in mijn gidsje gezien dat deze dag van de Via degli Dei lopen, een dag is met veel hoogtemeters. Ook een dag waarop de grens tussen Emilia Romagna en Toscane gepasseerd wordt. Een plek waar ik samen met andere hikers foto’s maak bij markering van die grens.
De dag kenmerkt zich hier ook door op sommige plekken de mooie resten van oude Romeinse paden. Een speciaal gevoel om ongeveer 2000 jaar later hier te lopen. Die dag loopt de route over het hoogste punt van de trail. Na die passage loop ik verder door de bossen. Bij het uitwandelen van de bossen is er een Duitse begraafplaats die echter gesloten is. Mijn overnachting is een eind van de trail in het dorpje Santa Lucia.
Van Passo della Futa naar San Piero a Sieve
Dag 5 van de Via Degli Dei
Met behulp van GPS vind ik een korte route die weer naar de trail leidt. Het is het even flink klauteren in de mist en in de miezerregen. Na een steile klim naar het topkruis op de Monte Gazzaro gaat het die dag voornamelijk omlaag. Met tevens de moeilijkste afdaling tot nu. Ook omdat het soms omlaag glibberen is door de eerdere regenval. Er zijn zelfs staalkabels ter beveiliging. Na passeren van een driehoekige steen met de mooie naam Osteria Bruciata wordt de route gelukkig eenvoudiger.
Vanaf hier is het voornamelijk dalen, deels door een bosrijke omgeving.. De laatste kilometers gaan over verharde wegen. Dit deel van de Via Degli lopen laat tevens regelmatig de mooie Toscaanse landschappen zien. Laat in de middag loop ik het plaatsje San Piero a Sieve binnen waar ik mijzelf trakteer op een sublieme Italiaanse pizza!
Een prachtige dag lopen naar Olmo
Dag 6 van de Via Degli Dei
Al in San Piero a Sieve begint een klim. Samen met andere hikers loop ik langzaam over een witte stoffige onverharde weg. Een dag die mistig begint waarbij later de zon mooi boven de mistige omgeving schijnt. Een prachtig landschap ontvouwt zich. Na het dorpje Trebbio gaat het omlaag om meteen bij een volgend dorp opnieuw te stijgen. Meer dan 500 meter klimmen naar de Monte Senario ligt voor mij.
Een behoorlijk zwaar traject over een meestal breed pad. Af en toe passeer ik iemand of word ik gepasseerd. Bij een abdij wordt het makkelijker. Lopen gaat over een pad langs dichte begroeiing. Na opnieuw een klim arriveer ik bij het klooster Monte Senario. Hier vul ik mijn watervoorraad aan. Na een tijdje rondkijken bij het klooster volgt een lange afdaling naar Olmo. Deels door bos, maar ook deels over een verharde weg. De dag lopen naar Olmo is een van de mooiere dagen vol prachtige vergezichten.
Naar de Dom van Florence
Dag 7 van de Via Degli Dei
Een heuglijke dag ligt voor mij! Zonder blessures gaat het mij lukken, de Via degli Dei lopen. Nog een klein beetje klimmen naar een topje op een open vlakte. Daarna is het eigenlijk alleen nog maar dalen, grotendeel over een verharde weg. Veel lopen tussen bomen naar het leuke plaatsje Fiesole.
In Fiesole lunch ik op een van de terrasjes. Na mijn Italiaanse lunch loop ik verder met enkele andere hikers. Ondertussen samen genietend van de mooie uitzichten op Florence. Het einde is in zicht. Met plezier loop ik door de stad. En dan is er de vreugde bij de Dom van Florence. Vreugde bij alle hikers. High fives en felicitaties. Het is soms zwaar geweest. Maar ook dat hoort bij de Via degli Dei lopen. Voor mij waren het 7 dagen om met plezier op terug te blikken!